Unutmayın bu çocuklar sizin değil
Yaradan’dan size emanettir,
İnsan,yüreği kadar yer kaplar bu dünyada
Sanmayın insan,kemikle ettir.
Bir çocuk bile mutsuzsa
Geriye kalan,sanki bir hiçtir,
Neye yarar dünya senin olsa?
İçinde huzur vardır,dışı kerpiçtir.
Öfkeyle,kinle,hırsla dolmasın minik bedenler
Küçük şeylerin mutluluğu,ne büyük servettir
Böylesine cani iken zulm edenler;
Bize düşen üretmek ve çok sevmektir.
Donmamış beton gibidir çocuk,yaptıkların hep iz bırakır
Şu dünyanın merhemi;sevgi ve emektir
Kalbinde merhamet olana,kötülükler ıraktır
Çocuklar,çocuklar gülüyorsa;dünya cennet demektir.